'Εμαθα πως είσαι μάνγκα... ή αλλιώς Μάνγκα Μέρος 1ο

Και, ναι, κυρίες και κύριοι! Ήρθε ο καιρός να πιάσουμε ένα από τα θέματα που ενδιαφέρουν πολλούς από τους ανθρώπους που ασχολούνται με την Ιαπωνία έμμεσα ή άμεσα. Και αυτό είναι... το σούσι!!! Α! Όχι! Λάθος! Το φαγητό το καλύψαμε σε άλλο ποστ (Αρσινόη σταμάτα να είσαι φαγανή και κάνε λίγο δίαιτα! Έλεος δηλαδή πια!) Ποιος μίλησε;;; (Η εσωτερική φωνή σου. Θα σου κάνω λίγο παρέα σε αυτό το ποστ. Δε θα ενοχλώ πολύ.) Καλά εντάξει... κάτσε.

Πίσω στο θέμα μας! Σήμερα θα μιλήσω λίγο για τα ιαπωνικά κόμικς, ή όπως τα λένε εδώ μάνγκα. Όπως πολλοί ξέρουν είναι λίγο διαφορετικά από τη δυτική τους αντιστοιχία αν και προήλθαν από τη Δύση αλλά εξελίχθηκαν αλλιώς στην πορεία. (Έγιναν πορνό...) ΟΧΙ! Δεν εννοώ αυτό! Μιλάμε για το στυλ της τέχνης. (Ναι αλλά έχει και πορνό!) Ε σιγά ψάξε υπάρχουν και δυτικά χεντάι. Είσαι πονηρό μυαλό. (Εγώ;)  Όχι η θεια μου η Μαριγώ. Τέλος πάντων...

Τα μάνγκα διαφέρουν από τα αντίστοιχα δυτικά κόμικς κυρίως στον τρόπο ζωγραφικής και έκφρασης των χαρακτήρων. Όσοι έχουν διαβάσει θα έχουν παρατηρήσει πως οι χαρακτήρες τείνουν να έχουν τεράστια μάτια, μικρές μύτες και στόματα, περίεργα μαλλιά και να υπερβολικές εκφράσεις που μόνο οι Ιάπωνες μπορούν να εξηγήσουν. (Α! Λες για αυτές τις μαύρες γραμμές απογοήτευσης ή για τη μυξούλα όταν κοιμούνται;) Ναι. Γι αυτά λέω. (Τα μαλλιά είναι φάμπιουλους πάντως! Παραδέξου ότι τα ζηλεύεις;) Τι; Τα μαλλιά του Γκόκου ας πούμε. Άσε μας κουκλίτσα μου!

Είμαι σίγουρη ότι φτιάχνεις σουβλάκι με ένα μάτσο τρίχες του άνετα.

Μα δείτε πως αψηφούν τη βαρύτητα! (Ο Γκόκου πετάει ξέρεις, τα μαλλιά του δε θα πετούσαν;)

Τέλος πάντων, αυτό που διαφοροποιεί τα ιαπωνικά μάνγκα από τα δυτικά κόμικς πέραν από την τεχνοτροπία είναι ότι είναι ότι τα χωρίζεις σε διάφορες κατηγορίες ανάλογα με το κοινό στο οποίο απευθύνονται. Ενώ ας πούμε τα δυτικά κόμικς απευθύνονται γενικότερα σε ευρύ δημογραφικό κοινό που γουστάρει τα κόμικς (νέους, γέρους, παιδιά, κατοικίδια και λοιπά;)... Ναι βασικά... Τα μάνγκα απευθύνονται συνήθως σε συγκεκριμένο κοινό και γι αυτό οι κατηγορίες τους παίρνουν το όνομα τους κυρίως από το κοινό αυτό... (Κοίτα να δεις...) Ας πάμε λοιπόν να δούμε περιληπτικά τα βασικά είδη μάνγκα:

1. Shounen (Σόνεν) ίσως η πιο δημοφιλής κατηγορία, τα σόνεν μάνγκα απευθύνονται κυρίως σε μικρά αγόρια και εφήβους. Είναι πιο παιδικά από άποψη σεναρίου και έχουν μια αντιστοιχία με τα κόμικς των σούπερ ηρώων της Αμερικής. (Δηλαδή πολύ ξύλο, βία και όρκους στη φιλία; Άντε και καμιά γκομενίτσα με βυζιά;) Στο περίπου! Το τυπικό Σόνεν σενάριο έχει να κάνει με έναν πρωταγωνιστή, συνήθως έφηβο, που ανακαλύπτει ότι έχει κάτι... (Δυνάμεις, θυσαυρούς;Κάτι στο παντελόνι του; Τι;) Κάτι τέτοιο. Και ξεκινά ένα ταξίδι ή μια αποστολή για να γίνει πιο δυνατός ή να νικήσει κάτι κακούς. (Τι κλισεδούρα!!) Αυτά λοιπόν τα κλισέ  θα τα λέμε σονενιές. Οι σονενιές είναι πολύ κλισέ μεν αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν ειναι διασκεδαστικές. Για την ακρίβεια γι αυτό είναι τα πιο δημοφιλή μάνγκα και έχουν φαν όλων των ηλικιών και στα δύο φύλα! Το πιο δημοφιλές σόνεν μάνγκα αυτή τη στιγμή στην Ιαπωνία είναι το One Piece που ξεκίνησε το 1997 και συνεχίζει μέχρι σήμερα. (Ωωωω! Η Λάμψη του Φώσκολου λιγότερο κράτησε!)  

Λούφι - Ο Γιάγκος Δράκος της Ιαπωνίας

Άλλα δημοφιλή σόνεν μάνγκα είναι τα Naruto, Bleach, Dragonball, Fairy Tail, Fullmetal Alchemist, Detective Conan, Inuyasha etc etc etc (Ε δε θα κάνουμε και φουλ λίστα!)

2. Shoujo (Σότζο) - Και εδώ είναι που τα μάνγκα διαφοροποιούνται πολύ από τα Δυτικά κόμικς! Η κατηγορία Σότζο που κυριολεκτικά σημαίνει "κορίτσι" είναι μια κατηγορία μάνγκα που απευθύνεται σχεδόν αποκλειστικά σε γυναίκες και είναι ΑΚΟΜΑ πιο κλισέ από τα σόνεν (Πιο κλισέ; Παρακαλώ εξήγησε!) Σχεδόν όλα τα σότζο έχουν μια γυναίκα πρωταγωνίστρια και η ιστορία της έχει να κάνει πάντα με ένα ή δύο ή τρια (ή τέσσερα παιδιά που ήταν λεβέντες από τον Πειραιά;) Μη με αποσπάς! (Καλά ντε!) Ναι λοιπόν έχει να κάνει με αυτήν και κάτι γκόμενους και τις περιπέτειες της μέχρι να βρει την αληθινή αγάπη. (Να ξεράσω τώρα ή μετά;) Μετά παρακαλώ. Παρόλη την κλισεδιά, τα σότζο έχουν μερικά ωραία σενάρια και κάποια από αυτά ξεφεύγουν από τα τυπικά του είδους μάλιστα! Αλλά, ναι, η πλειοψηφία είναι πιο κλισέ πεθαίνεις! Μερικές φορές είναι σα να διαβάζεις άρλεκιν (που εδώ στην Ιαπωνία το χουν τερματίσει το θέμα, θα κάνω ποστ κάποτε!) αλλά τι να κάνουμε εμείς τα κοριτσάκια τα αγαπάμε αυτά; (Εντάξει δηλώνω ένοχη!) Ένα από τα δημοφιλέστερα σότζο μάνγκα όλων των εποχών που έγινε και πετυχημένο άνιμε είναι φυσικά το Sailor Moon!

Το οποίο μιλάει στην καρδιά κάθε ξανθιάς, γαλανομάτας Γιαπωνέζας.

Και φυσικά άλλα δημοφιλή σότζο μάνγκα είναι τα Cardcaptor Sakura, Ouran High School Host Club, Rose of Versailles, Fruits Basket, Candy Candy (Πωωωπωωω κλασικοοο!), Itazura na Kiss, Hana Yori Dango etc. 

Μετά έχουμε και τις πιο σοβαρές κατηγορίες των Seinen και Josei καθώς και τα... Yaoi... Hentai... (Απαπαπα! Σκανδαλίζομαι! Σταμάτα!) Ναι, εφόσον η εσωτερική μου φωνή "σκανδαλίζεται" θα αφήσω την ανάλυση των κατηγοριών για επερχόμενο ποστ. Αλλά πριν κλείσουμε, ένα τυπικό βιβλιοπωλείο με μάνγκα είναι κάπως έτσι: 

Ζαλίζομαι και μόνο που το βλέπω από φωτό, φανταστείτε από κοντά...

Και το καλύτερο όλων; Ενώ στην Ελλάδα ένα μεταφρασμένο μάνγκα το αγοράζεις από 8 ευρώ και πάνω, εδώ το βρίσκεις μέχρι και με 300yen! Για να κάνουμε τη μετατροπή... είναι κάτι παραπάνω από 2 ευρώ. Ναι καλά διαβάσατε... ένας τόμος 2 ευρώ. Κλάψτε τώρα σε μια γωνία και θα σας δω στο επόμενο ποστ. Μπάι μπάι!!!

Μπορεί να καταλήξω βουβάλα αλλά... ΙΑΠΩΝΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ ΣΕ ΑΓΑΠΩ!

Και, ναι, πιστεύω ότι είναι καιρός να θίξω λίγο αυτό το θέμα! Φαγητό! Μια από τις πηγές της ζωής (οι άλλες είναι τα ντέρμπι Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού και ο Χάρι Πότερ... Τι εννοείτε ότι κάνω λάθος;)!! Τέλος πάντων όποιος δεν αγαπάει το φαγητό 1. ψεύδεται 2.έχει παραισθήσεις 3.δεν είναι άνθρωπος αλλά εξωγήινος μεταμφιεσμένος που και πάλι δύσκολο να μην αγαπάει το φαγητό. Μπορεί  να είναι πέτρα μεταμφιεσμένη σε άνθρωπο. Δε ξέρω. Ξεφεύγουμε από το θέμα όμως.

Μιας και ανέφερα λοιπόν το φαγητό, για τι είναι ξακουστή η Ιαπωνία στον κόσμο όλο (Οτάκου παρακαλώ καθίστε κάτω! Δε βλέπουν όλοι άνιμε!) Μα για την κουζίνα της φυσικά! Και το πιο γνωστό φαγητό της πιο είναι; Επαναλάβετε μαζί μου! ΣΟΥΣΙ!

Ομολογώ ότι παλιότερα δεν μπορούσα να διανοηθώ πως στο καλό μπορεί κανείς να φάει ωμό ψάρι. Αλλά εδώ θα μου πείτε κάποιοι τρώνε ακρίδες. Το ψαράκι μας πείραξε; Οι Έλληνες είναι λίγο σιχασιάρηδες εδώ που τα λέμε και μόλις ακούνε για ωμό ψάρι παθαίνουν αμόκ. ΑΛΛΑ ΜΗ ΔΙΑΝΟΗΘΩ ΝΑ ΑΚΟΥΣΩ ΚΡΗΤΙΚΟ ΝΑ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΗΔΙΑ! ΤΡΩΤΕ ΣΙΧΑΜΕΡΑ ΣΑΛΙΓΚΑΡΙΑ! ΣΑΛΙΓΚΑΡΙΑ! Αχεμ! Μετά από αυτή την παρένθεση έχω να πω, αν ξεπεράσεις τη λέξη ωμό, θα ανακαλύψεις ότι πρόκειται για ένα πάρα πολύ γευστικό φαγητό. Γιατί το ωμό ψάρι δε βρωμά ψαρίλα όπως το μαγειρεμένο. Παράξενο; Σίγουρα αλλά ισχύει. Η αδερφή μου σιχαίνεται τα ψάρια αλλά τρελαίνεται για σούσι (σαν εμένα με το τυρί και την πίτσα).

Αυτά τα πιάτα δε μένουν ποτέ άδεια για πολύ!

Πέραν όμως από το σούσι η ιαπωνική κουζίνα έχει πολλά να προσφέρει στον απλό καλοφαγά. Από τα παραδοσιακά νουντλς σόμπα (όχι αυτή που ζεσταίνει, καμία σχέση) μέχρι την τηγανητή πανδαισία τένπουρα (ναι, επιμένω με ελληνικούς χαρακτήρες για το λολ) και από την φτιάξ-τη-μόνος σου τηγανίτα οκονομιγιάκι (που κυριολεκτικά σημαίνει ψήστο-όπως-γουστάρεις) μέχρι το πολύ κοντινό στην καρδιά μας σουβλάκι (κουσιγιάκι). Γιατί ναι! Και οι Ιάπωνες αγαπάνε το φαγητό σε καλαμάκι! Που να μάθουν και την πίτα!

Η ιαπωνική κουζίνα έχει άπειρα πράγματα να διαλέξεις και να φας και έχουν μάλιστα πάρει και δυτικά  ή άλλα ασιατικά φαγητά και έχουν φτιάξει δικές τους εκδοχές. Η ομελέτα με ρύζι, κέτσαπ και ζάχαρη είναι απλά μια αμαρτία (και εύκολη στο φτιάξιμο και στην Ελλάδα). Οι Ιάπωνες που ως γνωστόν βαριούνται να πουν μεγάλα ονόματα την λένε Όμουραϊσου (από Omelette-rice). Και ναι μέχρι και το δικό μου όνομα τους φαίνεται βουνό και το έκοψαν στο μισό. Όχι Αρσινόη. Νόη. Το ινδικό κάρι που είναι καυτερό το μάζεψαν, του κατέβασαν την καυτερότητα 5-6 βαθμούς και τώρα μπορούν και το δίνουν και στα μωρά με το μπιμπερό! Την κινέζικη σούπα ράμεν την έχουν οικειοποιηθεί τόσο πολύ που ο μισός κόσμος πιστεύει ότι είναι ιαπωνικό πιάτο! Οχι! Παραδεχτείτε το! Το πιστεύατε έτσι δεν είναι; Ο Ναρούτο τρώει ξενόφερτα. Φέρτε του και ένα μπέργκερ τώρα!

Εδώ που τα λέμε και γω θα το κλέβα για την Ελλάδα. Βρείτε του ένα ελληνικό όνομα και το βουτήξαμε!

Πραγματικά η ιαπωνική κουζίνα και γενικά τα φαγάδικα εδώ βγήκαν από τον παράδεισο! Και το καλύτερο; Είναι φτηνά! Ενώ στην Ελλάδα και, γενικότερα, στην Ευρώπη και στην Αμερική πρέπει να πουλήσεις το νεφρό σου για να φας σε ιαπωνικό εστιατόριο, εδώ τρώς πλήρες γεύμα με 5 ευρώ περίπου (εκτός του κυρίως πιάτου σου έχουν μίσο σούπα και πίκλες ή γκιόζα ή οτιδήποτε...) Ζηλέψτε! Και τώρα θα με ματιάσετε πάλι και θα ανεβάσω κι άλλο πυρετό. OTL  Ή απλά θα γίνω μια βουβάλα γιατί τρώω συνεχώς από τότε που ήρθα εδώ. Συνεχώς! Είναι ευχή ή κατάρα; Είμαι γουρούνα το ξέρω... Πρέπει να κάνω δίαιτα αλλά ρε γαμώτο... Εκεί που δουλεύω... έχει έναν όροφο... με 30 εστιατόρια. Είναι αποστολή μου να πάω σε όλα! Μετά κάνω δίαιτα ευχαρίστως!

Τώρα άλλο ένα ενδιαφέρον για τα ιαπωνικά εστιατόρια. Τα περισσότερα ειδικεύονται σε ένα είδος φαγητού. Τι εννοώ; Μόνο σούσι. Μόνο ράμεν. Μόνο ογιακοντόν. Μόνο οκονομιγιάκι. Και φυσικά το μενού είναι απλά παραλλαγές του κυρίως πιάτου. Ξεχάστε τα ιαπωνικά εστιατόρια που έχουν διάφορα. Αυτά είναι στη Δύση! Θες ουντόν; Πας σε ουντον-άδικο (α ρε γλωστοπλάστης που μαι!). Κάρι; Σε Καρι-τζίδικο... Οκ ας μην το κάψω κι άλλο. Αυτό τους επιτρέπει να σου φέρνουν το φαγητό γρήγορα αλλά επίσης και να είναι υπερνόστιμο εφόσον οι σεφ μόνο αυτό κάνουν. Κάτι λίγο σα τα σουβλατζίδικα πριν τη δουν ντελικατέσεν που απλά έφτιαχναν σουβλάκια. Τώρα θα δεις και τις σαλάτες, το ιμάμ, το άλφα, το βήτα, την κουτσή Μαρία κτλ.

Αχ! Τώρα μου έλειψε το σουβλάκι. Πρέπει να έχει κάπου εδώ γύρω αλλά θα έχει τιμή όπως το σούσι στην Ελλάδα. Είναι γκουρμεδιά για τα ιαπωνικά δεδομένα. Όποιος από τους αναγνώστες το σκέφτεται παρακαλείται να έρθει να ανοίξει ένα φτηνό σουβλατζίδικο εδώ. Θα χεστεί στο γιεν! Ή να κάνει φιούζιον (πφφφφ) ελληνοιαπωνική κουζίνα. Πίτα σούσι. Τακογιάκι μουσακάς κτλ. Αυτοί εδώ τα τρώνε όλα! Σας περιμένω!!!

Το οκονομιγιάκι είναι η προσωποποίηση του "Τα τρώω όλα". Μπορείς να βάλεις και του πουλιού

το γάλα που λέει και ο Βασιλόπουλος. Δεν εγγυώμαι για τη γεύση!

Ιαπωνικά τρένα και γιατί παθαίνεις πολιτισμικό σοκ

Γεια σας, γεια σας και καλωσήρθατε σε ένα ακόμα ποστ της κοντέσσας! Αφού βασανίστηκα αρκετά για το επόμενο θέμα τελικά κατέληξα σε ένα θέμα με το οποίο μπορώ να κάνω συγκρίσεις με την Ελλάδα και να φέρω ως παράδειγμα τεράστιας διαφοράς μεταξύ της δικιάς μας κουλτούρας και της ιαπωνικής. Και αυτό είναι...

ΤΑ ΤΡΕΝΑ!

Και ας ανεβάσουμε το κέφι με ένα σουξέ για τα τρένα.

Τι έγινε γατάκια; Νομίζατε ότι θα έβαζα καμιά Βίσση που έγραφε το Σ'αγαπώ στο τζάμι; ΠΡΙΤΣ! Βάζω κάτι που ταιριάζει στην πνευματική μου ηλικία! ΑΧΕΜ!

Τα τρένα στην Ιαπωνία που λέτε δεν είναι σα τα τρένα σε καμία περιοχή στον κόσμο. Οι Ιάπωνες έχουν τελειοποιήσει την τέχνη του τρένου (αν υπάρχει τέχνη του τρένου που και να μην υπάρχει την τελειοποίησαν τέλος πάντων) σε τέτοιο επίπεδο που το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να χάσκεις σα χάνος όταν δεις το χάρτη του μετρό του Τόκιο. 

Εντάξει μωρέ. Πήραν ένα τρίχρονο, του έδωσαν κηρομπογιές και ορίστε το αποτέλεσμα!

Αν αυτό που βλέπετε σας φαίνεται βουνό που να δείτε και το χάρτη των JR aka των υπέργειων σιδηροδρόμων και επίσης τις ιδιωτικές γραμμές. Δε θα τα δείτε ποτέ όλα μαζί γιατί απλούστατα ο χάρτης δε θα διαβαζόταν. 

Όσο όμως μπερδευτικά και να φαίνονται, ακριβώς επειδή είναι τόσο εξελιγμένα, μπορείς να πας με τα τραίνα πρακτικά παντού. Θέλεις μπουζούκια; Πάμε! Θέλεις μπαράκια; Πάμε! Απλά να πάρουμε τη Γκίνζα-σεν μωρέ γιατί η Χιμπίγια-σεν έχει κόσμο, εντάξει; (ΕΔΩ ΜΟΥ ΚΑΘΕΣΑΙ ΧΙΜΠΙΓΙΑ! Δε θα βρω κάποτε να κάτσω; Θα τα πούμε τότε!) 

Το πλεονέκτημα όλων αυτών των τρένων έναντι των αυτοκινήτων είναι αυτό ακριβώς στο οποίο τα αυτοκίνητα υπερτερούν σχετικά στην Ελλάδα. Είναι πάντα στην ώρα τους! Και φυσικά δεν απεργούν ποτέ. Η ιδέα και μόνο του να προκαλέσουν πρόβλημα σε εκατομμύρια ανθρώπων που πάνε στις δουλειές τους δεν κάθεται καλά σε κανέναν Ιάπωνα. Που να δείτε τις φάτσες όλων όταν τους λέω ότι στην Ελλάδα το μετρό απεργεί 2 φορές το μήνα στις καλές του! Βέβαια υπάρχουν φορές που απρόβλεπτοι παράγοντες όπως μια αυτοκτονία, ένας σεισμός, ένα τσουνάμι βρε αδερφέ θα τα κάνει να καθυστερήσουν. Και φυσικά υπάρχει και αυτό...

Και μου λέγε η μάνα μου, διάβασε Τάρο! Αλλά όχι! Εγώ ήθελα να πάω να δουλέψω στα τρένα.

Το οποίο είναι να μη σου τύχει! Και εμένα μου έχει τύχει μια φορά το βράδι αλλά ευτυχώς κατέβαινα στην αμέσως επόμενη στάση! Γενικά πέφτει στριμωξίδι αλλά λογικό σε μια πόλη 13 εκατομμυρίων! Και για όσους σκέφτονται να πάρουν αμάξι, ναι αμέ! Μπορεί οι δρόμοι του Τόκιο να είναι σχετικά άδειοι αλλά οι αυτοκινητόδρομοι είναι τόσο πήχτρα που θα φτάσεις στη δουλειά σου μετά από κανά　μήνα! Οπότε τρένα και πάλι τρένα! 

Τέλος πάντων σε περίπτωση που αργοπορήσεις γιατί έπεσε χαλάζι, πανδημία ή απλά ήσουν σάντουιτς μαζί με το Γιαμάντα και τον Τανάκα... μπορείς να δικαιολογηθείς στη δουλειά σου με μια απλή ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΑΡΓΟΠΟΡΙΑΣ! Γιατί ενώ στην Ελλάδα θα σου ρίχναν κωλοδάχτυλο που τόλμησες να διαμαρτυρηθείς εδώ σου κάνουν τεμενάδες, ζητάνε συγνώμη από σένα και τους προγόνους σου και σου δίνουν ένα χαρτάκι για να πιστέψει το αφεντικό σου ότι δεν ήσουν στη Χαβάη με 2 γκόμενες και γι αυτό άργησες 10 λεπτά (αν σιχαίνονται κάτι σε αυτή τη χώρα είναι οι δικαιολογίες!). Οπότε ζήτω τα ιαπωνικά τρένα ακόμα και αν ο κλιματισμός σε κάνει να πιστεύεις ότι ήρθε η επόμενη εποχή των παγετώνων.

Και φυσικά εδώ στο Τζαπάν έχουμε και τα γρηγορότερα τρένα στον κόσμο. Οι Αμερικάνοι επειδή είναι χάλια στις ξένες γλώσσες τα λένε bullet trains αλλά το ορθό τους ιαπωνικό όνομα είναι σινκάνσεν. Και ναι, πιστέψτε με. είναι γρήγορα. Ενώ στην Ελλάδα κάνεις και 7 ώρες να πας από Αθήνα στη Θεσσαλονίκη, το καλό μας το σινκάνσεν κάνει 3,5 ώρες! Και όχι μόνο είναι γρήγορα είναι ΚΑΙ αθόρυβα. Φυσικά υπάρχουν διάφορα είδη σινκάνσεν που έχουν ονόματα γυναικών γιατί... γιατί όχι βασικά; Αν και θα ήθελα και κανά αγόρι στην παρέα.

Εννοώ... έχει μακρουλό σχήμα αν το καλοσκεφτείς...

Τα τρένα λοιπόν για κάποιο ανεξήγητο λόγο οι Ιάπωνες τα αγαπάνε και τα εγκατέστησαν παντού στη χώρα τους. Τουλάχιστον είναι φιλικότερα προς το περιβάλλον από ότι τα αυτοκίνητα και... ελάτε τώρα... στην Ελλάδα πας στο περίπτερο με το αμάξι... αν είναι! Είναι τόσο δημοφιλή που μερικές εταιρείες έχουν τις δικές τους μασκότ και υπάρχει μια ειδική κατηγορία οτάκου που είναι τόσο πορωμένοι με τα τρένα που ξέρουν και πόσες βίδες έχει κάθε βαγόνι και αν αυτές οι βίδες φτιάχτηκαν στην Ιαπωνία ή στο Πακιστάν. Δεν ξέρω αν είναι χαριτωμένο χόμπι ή τρομακτικό...

Το κακό με όλα αυτά (Γιατι η Ιαπωνία δεν είναι η μαγική χώρα των μονόκερων... ναι σε σένα μιλάω himeprincesskawaiiotakubaka13) είναι ότι σε σχέση με την Ελλάδα τα κόμιστρα σου πιάνουν τον κώλο και το... τον κώλο βασικά. Μπορείς να δίνεις από 4-8 ευρώ κάθε μέρα πήγαινε έλα στη δουλειά. Φυσικά οι περισσότερες εταιρείες τα καλύπτουν αυτά αλλά και πάλι. Κάρτες απεριορίστων δεν υπάρχουν, ξεχάστε το! Κάθε εταιρεία θέλει τα δικά της, σιγά που θα έκαναν και εκπτώσεις;

Οπότε τι προτιμάτε; Να πληρώνετε 1,40 ευρώ εισητήριο (τώρα το αύξησαν, το μείωσαν δεν έχω ιδέα) για μιάμιση ώρα, χωρίς εγγύηση ότι θα φτάσετε στην ώρα σας και με απεργίες κάθε τρεις και λίγο ή να πληρώνετε 4-8 ευρώ και να ξέρετε ότι σίγουρα θα είστε στον προορισμό σας εκτός και επιτεθεί ο Γκοτζίλα που και πάλι θα έχετε ένα χαρτί να το αποδείξετε; Και το ντιμπέιτ αρχίζει!

ΙΑΠΩΝΙΚΕΣ ΧΕΣΤΡΕΣ 101

Γεια σας; Με ξεχάσατε κιόλας ατιμούτσικα; Ελπίζω πως όχι γιατί επανήλθα με ένα φλέγον ζήτημα που είμαι σίγουρη πως βασανίζει όλους σας. Σας βασανίζει τόσο πολύ που δε μπορείτε να κοιμηθείτε τα βράδια. Το ξέρω, το ξέρω... Και αυτό το ζήτημα είναι...*drumroll*

ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΤΟΥΑΛΕΤΕΣ ΣΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ;;;;

Είδατε; Το ήξερα ότι σας έκαιγε να μάθετε! Κι αυτό γιατί οι τουαλέτες στην Ιαπωνία δεν είναι συνηθισμένες τουαλέτες κυρίες και κύριοι! ΟΧΙ! (Εκτός από αυτή στο σπίτι μου. Πιο νορμάλ πεθαίνεις αλλά τέσπα...) Είναι σα κάποιος να πήγε στο Σταρ Τρεκ, να ξερίζωσε το πιλοτήριο του Έντερπραϊζ και να είπε "Ωραίο αυτό! Τι να το κάνω; Τι να το κάνω; Α! Το βρήκα! Θα το κάνω χέστρα!"

Και έτσι κυρίες και κύριοι γεννήθηκαν οι μοντέρνες Ιαπωνικές τουαλέτες. Γιατί του Ιάπωνα δε του φτάνει  να πηγαίνει να κάθεται και να χέζει έτσι απλά. Πρέπει να κάθεται και να χέζει και να έχει και κάποιον να του σκουπίζει τον κώλο με το συμπάθειο. Α! Και για να έχουμε οπτική επαφή, μια τυπική ιαπωνική χέστρα είναι κάπως έτσι: 

Αν κοιτάξετε καλύτερα θα δείτε και το κουμπί διακτινισμού κάπου εκεί πέρα... (Πηγή Εικόνας)

Για να εξηγηθούμε, πας να χέσεις οκ; Και ρε παιδί μου δεν είσαι και στα καλύτερα σου. Τι να σου κανει το χαρτάκι τώρα; Θα χαλάσεις όλο το ρολό; Όχι! Πατάς το κουμπί που είναι σα συντριβανάκι και το νεράκι αναλαμβάνει να κάνει όλη τη βρωμοδουλειά. ΤΟ ΠΙΑΣΑΤΕ; ΒΡΩΜΟΔΟΥΛΕΙΑ; Οχι; ): 

Έχει και μπιντέ για όσους νοσταλγούν το παλιό αυτό κλασικό εξοπλισμό μπάνιου που συνήθως πιο πολύ χρησίμευε στο να πετάς τα άπλυτα παρά σε οτιδήποτε όλο. 

Επιπλέον, αν βρε παιδί μου έχεις φάει κάτι βρωμερό, ας πούμε κίμτσι, και η τουαλέτα μυρίζει σαν άστεγος στην Ομόνοια... ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΣ! Με ένα απλό κουμπί βγαίνει τόσο αποσμητικό που μπορείς να βάλεις και εσύ και να μοσχομυρίζεις στο επόμενο ραντεβού σου!

Τώρα αν είναι χειμώνας και το ντελικάτο κωλαράκι σου δεν αντέχει το κρύο. ΠΑΛΙ ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΣ!! Η ΑΜΑΝ Τελεσόπινγκ έχει τη λύση! Εεε εννοώ η τουαλέτα! Με ένα κουμπάκι πάλι το κάθισμα ζεσταίνεται τόσο πολύ που νομίζεις ότι το ζέσταινε όλη μέρα κάποιος που είχε φάει πολύ, μα πολύ κίμτσι. Σόρρι για το μένταλ.

Και φτάνουμε στη μια και μοναδική λειτουργία που με εξοργίζει ως ανθρώπινο ον. ΤΟ ΚΟΥΜΠΑΚΙ ΗΧΟΥ! Το οποίο χρησιμοποιούν μόνο οι γυναίκες! Για να το κάνω πιο λιανά... Οι γυναίκες εδώ πέρα ντρέπονται να τις ακούς να κατουράνε και πατάνε ένα κουμπάκι που είτε κάνει τον ήχο από το καζανάκι είτε βγάζει μουσικούλα. Και ερωτώ. ΓΙΑΤΙ: Το κατούρημα είναι μια απόλυτα φυσική ανάγκη, γιατί να ντρέπεσαι να το κάνεις; Αρνούμαι να πέσω στην παγίδα τους!

Για την ακρίβεια... Στην εταιρεία μου γράφουμε αναφορά και κάθε μέρα αν έχουμε κάτι για το οποίο μετανιώνουμε το αναφέρουμε και αυτο. Ε... Μια φορά έπεσα στην παγίδα και πάτησα το κωλοκουμπάκι. Και μετά σκεφτόμου πολύ σοβαρά να το γράψω στην αναφορά ως κάτι που μετάνιωσα. Δεν το έκανα αλλά ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ! Με ακούτε Γιαπωνέζες; Δε με νοιάζει αν με θεωρείτε γουρούνα! Θα κατουράω όπως θέλω! ΑΜΑ ΠΙΑ!

Βέβαια μια φορά το σατανικό κουμπάκι με έπιασε εξ απροόπτου στην ύπουλη παγίδα του. Βασικά βρέθηκα σε μια τουαλέτα που έκανε αυτόματα θόρυβο! Και την ποστάρω για τις ομοϊδεάτισσες μου ώστε να την αποφύγουν αν τυχόν βρεθούν στο Τόκιο το μέλλον. Ορίστε ο ένοχος κυρίες και κύριοι!

Μη με κοιτάς έτσι! Ξέρεις τι έκανες!

Αυτή η συγκεκριμένη τουαλέτα βρίσκεται στο πολυκατάστημα Σιμπούγια 109 (νιώστε με λίγο και διαβάστε το ως εκατόν εννιά) στον έκτο όροφο. Μόλις πας να κάτσεις κάνει το θόρυβο. Και σε ερωτώ τουαλέτα! Με ποιο δικαίωμα μου στερείς τη χαρά να κατουρήσω φυσικά; Ε; ΜΟΥ ΛΕΣ; Μπήκες στη μαύρη λίστα.

Κατά τ' άλλα αγαπώ τις φουτουριστικές Ιαπωνικές τουαλέτες. Ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι οι παραδοσιακές τους μοιάζουν με τις τούρκικες. Εμ, τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα το αυτόματο της Σιμπούγια παρά η τρύπα στο χώμα. Πάντως είναι πόρωση έχω να πω. Έχω και αγαπημένη κιόλας! Βρίσκεται στο κτίριο που δουλεύω αυτή την εποχή, στον 21ο όροφο. Πρώτη αριστερά με το που μπαίνεις!

Μα κοιτάχτε την! Λέω να της κάνω σελίδα στο Φέισμπουκ! Ποια είναι η πιο όμορφη τουαλέτα στον κόσμο; Εσύ είσαι! Εσύ! 

Πάει αποτρελάθηκα! Μη με ξεσυνερίζεστε έχω φάει ένα μικρούτσικο πολιτισμικό σοκ εδώ πέρα.

Τέλος πάντων... Αυτό το ποστ το αφιερώνω στην πολυαγαπημένη μου ξαδέρφη Βάνα που αγαπά τις ιαπωνικές χέστρες και αναγνωρίζει την αξία τους! Αυτά από μένα για απόψε! Θα τα πούμε την επόμενη φορά αρκεί να βρω καλό θέμα. Για προτείνετε τίποτα!