Σάββατο 7 Φεβρουαρίου 2015

Τουτουρου~! Η Μέκκα των άνιμε/μάνγκα/χόμπι/ηλεκτρονικών

Kudos σε όποιον έπιασε την αναφορά στον τίτλο! Και τώρα κυρίες και κύριοι το ποστ που όλοι περιμένατε!! Μαζί μας Η ΜΙΑ! Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ! Η ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΗ! Η Μέκκα όλων των χόμπι! Η πόλη των ηλεκτρονικών! H Ακιχαμπάρα! Ατιμούτσικα! Χαίρεστε έ; Πάμε!

Εν μέσω μετακόμισης λοιπόν, και αφού είχαμε πάει στα ΙΚΕΑ να πάρω έπιπλα, έπρεπε να πάω να πάρω και ηλεκτρονικά. Και ποιο είναι το καλύτερο μέρος; Μα φυσικά το Yodobashi Camera, ένα γιγάντιο μαγαζί 7 ορόφων στην καρδιά της Akihabara. Ήταν δοκιμασμένο (από εκεί πήρα και το λάπτοπ μου), έχω και κάρτα πόντων (και τους αυγατίζω μπας και πάρω κανά Playstation Vita μισοτιμής) και ήταν μια τέλεια ευκαιρία να πάρω την αδερφή μου και να κάνουμε μια φουλ otaku culture βόλτα. Και έτσι ξεκινήσαμε! Εγώ, έχοντας ξαναπάει είχα ενθουσιασμό για την αδερφή μου και εκείνη, ώντας μεγάλη anime fan, ακόμα περισσότερη. Γι αυτό, όταν φτάσαμε ήταν άρχισε να τραβάει κάθε είδους φωτογραφία!

Γειά σας! Με λένε Αρσινόη και θα είμαι ο ξεναγός σας σε αυτό το ταξίδι. Τα dakimakura ανά χείρας και φύγαμε!

Με το που θα βγεις από το σταθμό γίνεται εμφανές ότι η μοντέρνα Akihabara δεν προμοτάρεται τόσο στους εγχώριους όσο στους διεθνείς οτάκου. Κοινώς είναι μια τεράστια τουριστοπαγίδα! 

Καλωσήρθατε! Δε θα φύγετε ποτέ από δω, ή τουλάχιστον τα λεφτά σας δε θα φύγουν ποτέ από εδώ!!

H Ακιχαμπάρα ήταν η περιοχή που οι Ιάπωνες πήγαιναν μετά τον πόλεμο να αγοράσουν ηλεκτρονικά οπότε άρχισε να μαζεύει κάθε είδους σπασικλάκια και αυτό δεν άργησε να εξελιχθεί και πλέον τραβάει ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΙΔΩΝ τα σπασικλάκια. Geeks αν δε θέλετε την ελληνική λέξη. Από τα τεράστια μαγαζιά με φιγούρες, games και μάνγκα, μέχρι πολυόροφα και πολύχρωμα arcades και από τα πρωτότυπα sex shop στα καθώς πρέπει cosplay-kan, η Ακιχαμπάρα έχει κάτι για όλους (εκτός από μόδα πρέπει να πω αλλά πόσα γαμάτα να χωρέσουν σε μια περιοχή;). Και φυσικά δεν υπήρχε περίπτωση να μην πάμε στα πάντα. Ακολουθούν φωτογραφίες! Δε θα τις ποστάρω όλες εδώ. Θα βάλω πλήρες άλμπουμ στο προφίλ μου στο Facebook αλλά παρουσιάζω τις καλύτερες (και πιο αστείες). 

Ξεκινάμε με Akiba Showroom, μια μικρή έκθεση κάτω στο σταθμό, που δείχνει όλες τις φιγούρες της SHFiguarts και φυσικά μπορείς να τις αγοράσεις.



Απίστευτο στήσιμο Kamen Rider Hibiki.Είμαι μεγάλη φαν των Kamen Rider. Εγώ και άλλοι 5 στην Ελλάδα.


They're over 9000! Α όχι κάτσε... 1, 2, 3... καμιά 15ρια είναι!

Ο Ντάσου Βέινταα μας εύχεται Καλή Πρωτοχρονιά! Να τονίσω ότι οι Ιάπωνες λατρεύουν τον Ντάσου Βέινταα.

Συνέχεια έχει το Radio Kaikan, ένα επταόροφο κτίριο γεμάτο με διάφορα μαγαζιά για όλα τα γούστα.Οι φαν του Stein's Gate θα το γνωρίζουν γιατί εκεί έπεσε ο μυστηριώδης δορυφόρος στην αρχή της σειράς (ναι, εκεί ήταν η διάλεξη του καθηγητή υποτίθεται). Εδώ βρίσκεται και το κεντρικό μαγαζί του K-books, μιας αλυσίδας που ειδικεύεται στα πάντα anime/manga. Από φιγούρες μέχρι cosplay. Και στους ορόφους 6-7 βρίσκεται ο παράδεισος των ball-jointed-dolls. Αν είστε λάτρης της συλλογής από σπάνιες κούκλες που έχουν flexible σώμα και ποζάρουν (σαν εμένα) τότε είναι το μέρος για εσάς. Φυσικά οι καλές κυμαίνονται σε τιμές άνω των 400 ευρώ. Ορίστε φωτό!


Δεν είμαι σίγουρη από ποιο άνιμε είναι. Διαφωτίστε με!

Πρώτη στάση κούκλες Pureneemo. Είναι πολύ χαριτωμένες και θυμίζουν κλασικά anime girls/boys. Το μαγαζί στον 6ο όροφο έχει και κούκλες και άπειρες στολές/αξεσουάρ για να τις ντύσεις. Αν τύχει να πάω εκεί κάθομαι μία ώρα με το ρολόι. Μια μέρα θα πάρω μια μικρή Pureneemo γιατί ποτέ δε θα ξεπεράσω το κόλλημα που έχω με τις κούκλες.


Εσείς κλαίτε που δε μένετε Ιαπωνία και εγώ που δε μπορώ να πάρω αυτές τις κούκλες. 

Ορίστε και Saber με Kurisu. Κλάφτε μαζί μου...

Και το χειρότερο για μένα; Στον πάνω όροφο έχει Dollfies! Οι καλύτερες κούκλες ever! Και μακράν οι ακριβότερες. Υπάρχει ολόκληρη έκθεση αλλά απαγορεύονται οι φωτό και έτσι δε τραβήξαμε τίποτα. Καλά... δε πειράζει. Πάρτε άλλη μια Pureneemo για παρηγοριά. 

Εμένα δε με παρηγορεί καθόλου...

Στη συνέχεια το πρόγραμμα είχε Kotobukiya. Καμία σχέση με την κοτομπουκιά παρεπιπτώντως. Είναι ένα μαγαζί με merchandise από τα πιο τρέντι anime/game franchises και το έχω ιερό γιατί εκεί υπάρχει το επίσημο μαγαζί του Tales of και του Idolmaster, τα 2 πιο αγαπημένα μου game franchises (μετά το Final Fantasy φυσικά). Το μαγαζί του Tales of το επισκέπτομαι μια φορά το μήνα και έχω σηκώσει όλο λίγο πολύ γιατί έχω το σπίτι μου θεματικό με Tales of (αυτοκολλητάκι του Ludger στο ψυγείο, μίνι Zelos και Rita στη βιβλιοθήκη, ποτήρια, μαξιλάρια κ.ο.κ.). Το Idolmaster πάλι ακόμα δεν το έχω τιμήσει αλλά στην Ελλάδα το Japan Playstation Network είχε κάνει χρυσές δουλειές από όλα τα DLC που αγόραζα. Αλλά παρεκτρέπομαι. Στο Kotobukiya μπορείς να βρεις από merchandise Shingeki no Kyojin μέχρι από διάφορα hentai. Και φυσικά, τι προτίμησε να βγάλει φωτό η αδερφή μου;

- Πρόκειται ξεκάθαρα για μια αλληγορία του Προπατορικού Αμαρτήματος.
- Ναιιιιι... Τι; Α; Α ναι! Βέβαια! Αριστούργμα. *κλείνει φερμουάρ*


Και αυτό το γλυπτό ονομάζεται "Σκύψε Ευλογημένη".

Φυσικά δε λείπουν και πράγματα που μας προκαλούν νοσταλγία...


Πόσοι έβλεπαν Medabots?? Μεγάλη αγάπη τα πρωινά του Σαββάτου. 

Καθώς και εντυπωσιακές φιγούρες από Δυτικά franchises...


O Joker μας λέει να χαμογελάσουμε σαν κι αυτόν.


Αν ποτέ γίνω πλούσια θα φτιάξω ένα δωμάτιο που θα είναι ο οργασμός του νέρντουλα και θα είναι γεμάτο τέτοια. ΔΕΙΤΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ OPTIMUS PRIME!

Με αυτά και με εκείνα χορτάσαμε από μαγαζιά, φιγούρες κτλ. αλλά πεινούσαμε ακόμα, για κανονικό φαγητό αυτή τη φορά. Και τι πιο "Ακιχαμπαραίϊκο" από την εσάνς του οτακισμού, ένα maid cafe! Για όσους δεν γνωρίζουν, maid cafe είναι καφε-εστιατόρια που όλες οι σερβιτόρες είναι ντυμένες υπηρέτριες και σε φωνάζουν "Αφέντη/Κυρία". Σα να μένεις στην Εκάλη αλλά σε ιαπωνική χαριτωμένη βερσιόν. Υπάρχουν και τα αντίστοιχα με μπάτλερ και έχω ορκίσει τη φίλη μου τη Μάρι να με πάει μια μέρα, αλλά προς το παρόν έχω εμπειρίες μόνο από maid cafe.

Φυσικά, επειδή η Ακιχαμπάρα είναι τουριστικό μέρος, τα maid cafe μοιάζουν πιο πολύ με εστιατόριο στη Μικρή Βενετία της Μυκόνου (πιάτο καλαμαράκια 25 ευρώ... ακόμα να το χωνέψω...) παρά με ανήλιαγες κρυψώνες για ασπρουλιάρηδες, παρθένους οτάκου με τα dakimakura τους. Τουλάχιστον αυτά κοντά στο σταθμό. Γιατί όσο πιο πίσω πας τόσο πιο χάρντκορ τα πράγματα. Και δε θα πήγαινα την αδερφή μου παρά στα χάρντκορ. Να δει πραγματικούς οτάκου επί το έργω. Και ήμασταν τυχερές! Δίπλα από το Kotobukiya υπάρχει το 1ο Maid in Dreaming (είναι αλυσίδα αλλά αυτό ήταν το ορίτζιναλ) και πήγαμε. 

Μας υποδέχτηκαν κοπελίτσες βγαλμένες από το τελευταίο moe anime, απίστευτα χαριτωμένες. Καθώς μπαίναμε βέβαια έβγαιναν κάτι 50ρηδες οτάκου που μας χαιρέτησαν και η αδερφή μου με κοίταξε με τρόμο αλλά το προσπεράσαμε. Όσο και να φρίκαρε στην αρχή, πρέπει να σας εκμυστηρευτώ ότι λατρεύει τα maid cafe και μάλιστα παλιά ήθελε να δουλέψει σε ένα (που θα το έβρισκε στην Ελλάδα, ιδέα δεν έχω!) . Παραγγείλαμε τη νο1 σπεσιαλιτέ που πρέπει κάποιος να φάει σε maid cafe, το Omuraisu (ομελέτα με ρύζι, δυτικής προέλευσης ιαπωνική εφεύρεση) και φυσικά λίγη melon soda για να κατέβει κάτω.

Η μισή χαρά του να πίνεις melon soda είναι το ότι μοιάζει με ραδιενεργό μίγμα. Η άλλη μισή είναι η γεύση! 

Όταν με το καλό μας έφεραν το φαγητό, για να το φάμε, έπρεπε να κάνουμε μαγικά για να γίνει νόστιμο μαζί με τη maid που μας το σέρβιρε. Αυτό περιελάμβανε το να κουνάμε τα χέρια μας σα παλαβά, να σχηματίζουμε καρδούλες και να απαγγέλουμε με χαριτωμένη φωνή Moe Moe Kyuuuun!!! Όπως καταλάβατε, οι σοβαροί άνθρωποι δε συχνάζουν σε αυτά τα μέρη αλλά εγώ ποτέ δεν είπα ότι είμαι σοβαρός άνθρωπος. 

Είμαι σίγουρη ότι αν δεν έκανα τα μαγικά θα είχε απαίσια γεύση. Μα δείτε το! Δε φαίνεται;

Στην πορεία, για να διασκεδάσουν οι θαμώνες, οι maids έχουν μια μικρή σκηνή που ανεβαίνουν και χορεύουν idol songs (κυρίως από άνιμε και από AKB48). Εμείς είμασταν τυχερές όχι στο ότι είδαμε το Live, γιατί κάνουν ένα κάθε 30 λεπτά αλλά στο ότι πετύχαμε συγκεκριμένα μια ομάδα από YΠΕΡ ΤΟΥ ΔΕΟΝΤΟΣ ΚΑΜΜΕΝΟΥΣ οτάκου (τύπου wota που είναι καμμένοι με τα idols) οι οποίοι στήθηκαν μπροστά από τη σκηνή και χτυπιόντουσαν μαζί με τη maid. Αυτό που έκαναν είναι συγκεκριμένος χορός των wota (δεν κάνω καμία μα καμία πλάκα) και το να το πετυχαίνεις κάνοντας βόλτα ως τουρίστας στην Ακιχαμπάρα είναι σα να πέφτεις καρέτα καρέτα να γεννάει αυγά στο Ιόνιο. Χαρακτηριστικό της περιοχής αλλά σπάνιο. Δυστυχώς για εμάς υπάρχει απαγόρευση να τραβάς βίντεο σε maid cafe αλλά ευτυχώς για εσάς είμαστε Ελληνίδες και τραβήξαμε. Λίγο κουνημένο, και κρυβόμασταν πίσω από τους Αμερικάνους που φαίνονται μπροστά αλλά το τραβήξαμε!!! Ιδού!


(Σοβαρά πρέπει να βρω πως τα κάνω να εμφανίζονται αλλά είναι αργά και βαριέμαι LOL)
Το τραγούδι ήταν το Ponytail to Shushu των AKB48 και γι αυτό θα με ακούσετε να το τραγουδάω. Μου άρεσαν πολύ οι AKB48 ειδικά εκείνη την περίοδο και όταν καλοκαιρίαζει το συγκεκριμένο το τραγουδάω συχνά χαχα! 

Φύγαμε χορτασμένες και από φαϊ και από θέαμα. Επίσης βγάλαμε φωτό με τις maid αλλά ξέχασα να τις κρατήσω. Νομίζω τις πήρε η αδερφή μου στην Ελλάδα. ^^'

Μετά πήγαμε στο Yobobashi Camera και πήραμε τα προικιά μου εεε πλυντήριο, ψυγείο, φούρνο μικροκυμάτων κτλ. Και αφού τα κανονίσαμε όλα ανεβήκαμε στον 6ο όροφο που είναι γεμάτος παιχνίδια. Από παιδικά, μέχρι ηλεκτρονικά και από κάρτες μέχρι μοντελισμό. Είναι το αγαπημένο μου μέρος στο μαγαζί φυσικά (μαζί με τον 4ο που έχει άλατα μπάνιου και καλλυντικά). 

Και επίσης μια real-life size πανοπλία από το Skyrim. Dovahkiin! :Q__ Δεν την πουλάγαν αλλά όχι ότι θα είχα τα λεφτά για να την πάρω. 

Μετά γυρίσαμε πίσω στον κεντρικό δρόμο για να κάνουμε και κάτι άλλο που πρέπει να κάνει κάποιος που βρίσκεται σε μια περιοχή γεμάτι arcades και αυτό είναι... Puricura!!Φυσικά! Οι γνωστές και μη εξαιρεταίες φωτογραφίες που σου κάνουν αυτόματο photoshop και που μπορείς να τις διακοσμήσεις όπως θες. Οι χίπστερ Ιάπωνες τις είχαν πολλά χρόνια πριν εφευρεθεί το Instagram και τα φίλτρα Earlybird, Nashville και δε συμμαζεύεται. Βέβαια για να στις στείλουν κινητό θες ιαπωνικό mail που εγώ έχω αρνηθεί να φτιάξω στο κινητό γιατί πόσα mail πια; 5 έχω! Δεν θέλω άλλα, ευχαριστώ. Η αδερφή μου απλά τις πήρε φωτό από το κινητό και το αποτέλεσμα φαίνεται εδώ κάπως έτσι... 

Ναι, είμαστε τελείως Γιαπωνέζες. 

Αυτααα! Στο τέλος ήμασταν τόσο κουρασμένες που απλά γυρίσαμε και κοιμηθήκαμε. Κλείσαμε 12ωρο εκεί και την επόμενη μέρα γινόταν η μετακόμιση. Αλλά περάσαμε τέλεια και πιστεύω ότι κάναμε ότι μπορούσαμε να κάνουμε στην Ακιχαμπάρα. Τώρα, θα γράψω ξανά μάλλον για τα μέρη που αξίζει να πάει κανείς οπότε οι πληροφορίες σε επόμενο ποστ! Θα τα πούμε ξανά! El Psy Congroo!