Χαρά στη Χαρατζούκου!

Ουφ! Πάλι καθυστέρησα να γράψω! Συγνώμη αλλά μπορεί να τελείωσα με την επάρκεια την Παρασκευή (την πήρα παρεπιπτόντως γιουπί!!!), όμως αυτή τη βδομάδα λείπουν 2 άτομα από την ομάδα μου στο γραφείο και, όπως καταλαβαίνετε έχει πέσει πολλή δουλειά. Τουλάχιστον το Σαββατοκύριακο μπόρεσα να ξεκουραστώ και να το διασκεδάσω!

Βλέπετε την Παρασκευή ήρθε στο Τόκιο μια Ελληνίδα φίλη μου που σπουδάζει στη Σεούλ. Για λόγους προστασίας προσωπικών δεδομένων θα την πούμε A-san. Όπως ακριβώς ονομάζονται τα πρόσωπα στις σκανδαλοθηρικές εφημερίδες της Ιαπωνίας. Όχι δεν κάναμε ξετσίπωτα πράγματα αλλά έχει πλάκα να χρησιμοποιείς τα αρχικά λες και έκανες κάτι σκανδαλώδες. Η A-san λοιπόν θα επισκεπτόταν για πρώτη φορά την Ιαπωνία και έπρεπε να δει τα βασικά. Και για πείτε μου τι είναι το νο1 πράγμα που πρέπει να κάνει κάποιος εδώ; Να δει χεντάι; Ουστ από δω! Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί είστε βρώμικα μυαλά. Δηλαδή έλεος! Τι; Εγώ είμαι;  ヽ(｀－´#)ノ 　 Δεν ξέρετε τι λέτε!!!! Η απάντηση είναι ΨΩΝΙΑ. Αυτή η χώρα είναι απλά ο Παράδεισος του καταναλωτή. Και ο εφιάλτης του κουμμουνιστή επίσης χαχαχαχα!!! 

Τώρα που πλησιάζει ο χειμώνας πρέπει να κάνουμε στοκ σε ρούχα και παλτά γιατί και εδώ και στη Σεούλ (ειδικά στη Σεούλ) κάνει πολικό ψύχος. Αύριο θα έχουμε 7 βαθμούς... Τι χαρά...(´；ω；｀)　Οπότε ήταν η ιδανική ευκαιρία να πάμε για ψώνια στις 2 γειτονιές που αποτελούν τη Μέκκα της ιαπωνικής μόδας. Τη Σιμπούγια και τη Χαρατζούκου. Εδώ θα μιλήσουμε για τη δεύτερη. Έτσι λοιπόν εγώ, η A-san και η S-san (η Γιαπωνέζα φίλη της Α-san) βρεθήκαμε να περπατάμε σε ένα από τα πολυσύχναστα μέρη του ήδη πολυσύχναστου Τόκιο. Ο σταθμός είναι βγαλμένος από άλλες εποχές αλλά αυτό και ο ναός Meiji (που δεν πήγαμε γιατί κυκλοφορεί μια αρρώστια εκεί ή κάτι τέτοιο κουλό) είναι τα μόνα απομεινάρια του παρελθόντος σε αυτή την περιοχή. 

Και μια φωτό της προκοπής δε μπορώ να πάρω πριν μου κάνουν φωτοβομβίδα οι αποδείξεις του σήμερα... ένα βανάκι και μια σούπερ-ηρωίδα μεταμφιεσμένη σε άνθρωπο προφανώς. 

Είχε λιιιιιγο κόσμο... Και να σκεφτείτε ότι ήταν Σάββατο και τότε έχει σχετικά λιγότερο κόσμο από τις Κυριακές που είναι κάπως έτσι: 

Κυριολεκτική λαοθάλασσα. Μέχρι και ρεύματα έχει.

Τελικά ο κόσμος που συναντήσαμε περπατώντας την Τακεσίτα ήταν κάπως έτσι:

Πφφφ... Έρημος σου λέω. Αφού φοβόμουν να περπατήσω μόνη μέσα σε τόση ερημιά. 

Αυτή είναι η Τακεσίτα. Ένας από τους λιγοστούς μικρούς δρόμους στην Ιαπωνία με όνομα. Γιατί εδώ στην Ιαπωνία μόνο οι μεγάλοι λεωφόροι έχουν όνομα και οι μικροί δρόμοι όχι. Οπότε πώς βρίσκεις μια διεύθυνση θα μου πείτε. Με νούμερα και πολλή τύχη. Και να έχεις βάλει στόχο. "Μένω στο τρίτο σπίτι, δεξιά του κήπου που είναι πίσω από τον πωλητή που πουλάει χυμό σταφύλι και απέναντι από το convenience store με την αφίσα One Piece. Α όχι. Αυτό ήταν τον περασμένο μήνα. Αυτό το μήνα έχει αφίσα μια σούπα." Κάπως έτσι. Αλλά παρεκτρεπόμαστε. 

Η Τακεσίτα θυμίζει πολύ το Μοναστηράκι γιατί είναι γεμάτη με μαγαζάκια που πουλάνε διάφορα (κυρίως ρούχα, παπούτσια και μούφες idol goods) και έχει και κράχτες για να σε δελεάσουν. Σε αντίθεση με την Ελλάδα βέβαια είναι ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΦΤΗΝΑ. Και πιο χαριτωμένα. Μπορείς επίσης να βρεις εισητήρια για συναυλίες επί πληρωμής του ενός νεφρού σου. Η Τακεσίτα είναι αγαπημένο στέκι για τα σχολιαρόπαιδα και τους φασιονίστας που μερικές φορές αναρωτιέσαι αν απλά άνοιξαν τη ντουλάπα τους, πήραν ότι βρήκαν μέσα (ένα πόντσο και την φούστα μπαλαρίνας από την 6η Δημοτικού μαζί με τις γκόθικ μπότες) και το έριξαν πάνω τους. Μερικά ντυσίματα παραείναι εξτρήμ ακόμα και για μένα που αγαπώ τη μόδα. Ο Γαβαλάς υποθέτω θα έκανε πάρτι. Για περισσότερο κάψιμο ΙΔΟΥ ! Σας προειδοποιώ ότι οποιοδήποτε πρόβλημα στα μάτια σας δεν είναι δική μου ευθύνη.

Πέραν της Τακεσίτα η Χαρατζούκου αποτελείται από μικρά στενάκια με τρέντι μαγαζάκια και καφέ και νόστιμα εστιατόρια. Όπως αυτό που πήγαμε και φάγαμε τονκάτσου. 

Κάρι-τονκάτσου. Ο αριθμός του foodporn σε αυτό το μπλογκ είναι περιορισμένος προς αποφυγή πολλαπλών οργασμών που μπορούν να καταστρέψουν τον εγκέφαλο σας. You're welcome!

Και φυσικά μην ξεχνάμε τους μεγάλους δρόμους : Μέιτζι (που αν πάρεις ίσα κάτου σε βγάζει Σιμπούγια) και Ομοτεσάντο (που όπως είδατε στην δε'υτερη εικόνα είναι τόσο άδειος που βλέπεις τη μπάλα με το σανό να περνά στον ορίζοντα). Και αυτό το μαγαζί με τα ποπκόρν στην Ομοτεσάντο που έχει μια ουρά χιλιομέτρων πάντα και δε θα καταλάβω ποτέ μα ποτέ το γιατί. Ποιος στο καλό περιμένει δύο ώρες στην ωρά μέσα στο ψοφόκρυο για να πάρει ΠΟΠΚΟΡΝ! ΠΟΠΚΟΡΝ! Εκτός και το βούτυρο πάνω τους το έπηξαν χερουβήμ με άδεια γαλακτοκόμου τίποτα δεν δικαιολογεί την τρέλα που βιώνω κάθε φορά που περνάω μπροστά από αυτό το μαγαζί.  Και πρόκειται για ένα πιο-mainstream-πεθαίνεις αμερικάνικο franchise!  Ομολογώ ότι θέλω μια μέρα που θα έχω άπειρο χρόνο για σκότωμα να περιμένω στην ουρά για να δοκιμάσω. Αλλά λέτε να έχει τίποτα ναρκωτικά μέσα και να εθιστώ; Να πάω τότε! (≧∇≦)　

Όμως όσο και να ιδρώνει το χαζο-ποπκόρν δεν πιάνει μία στην κλασική σπεσιαλιτέ της περιοχής! Τις κρέπες!! Για την ακρίβεια... Τις κρέπες-υπερπαραγωγή. Γιατί για τους Ιάπωνες δε φτάνει μια απλή ποταπή κρέπα. Πρέπει να έχει μέσα την Άρτα και τα Γιάνεννα και την Πρέβεζα ακόμα για τους πιο απαιτητικούς. Ας περιγράψω μια απλη Χαρατζουκιώτικη κρέπα... Αχέμ... Κρέμα custard, παγωτό πράσινο τσάι, κομμάτι μπράουνι, φράουλες, σαντιγύ και ίσως λίγο τυραμισού αν περισσεύει χώρος. Όλοι οι καλοί χωράνε. Και φυσικά εγώ και η A-san δοκιμάσαμε για πρώτη φορά...

Κρέπα, παιδεία και ψώνια στην Ασία!

Ορίστε για να με πιστέψετε. Αυτά δεν είναι κρέπες. Είναι ολόκληρο έργο τέχνης! Που τρώγεται.

Τα λόγια δεν μπορούν να περιγράψουν την νοστιμιά της Χαρατζουκιώτικης κρέπας. Πρέπει να τη φας για να καταλάβεις... και θα καταλάβεις πίστεψε με. Μέσα σε αυτή την κρέπα κρύβονται τα μυστικά του σύμπαντος ολάκερου. Εμ βέβαια! Τόσο μεγάλη που είναι. Την επόμενη φορά θα επιχειρήσω να φάω τη μεγαλύτερη όλων αν και θα βγω Κ.Ο. το ξέρω καλά. Αντί να φάω την κρέπα θα με φάει αυτή... 

Τέλος πάντων. Μετά από μια διασκεδαστική μέρα γύρισα σπίτι πτώμα και φορτωμένη κάμποσα κιλάκια ψώνια. Και, μιας και μιλάμε για μια περιοχή της Ιαπωνίας, και πιο συγκεκριμένα, του Τόκιο, θα εγκαινιάσω μια λίστα πληροφοριών για όσους σκοπεύουν να την επισκεφτούν στο άμεσο μέλλον.

Χαρατζούκου-Harajuku (原宿)

Πρόσβαση: JR - Yamanote Line (Harajuku Station)

                   Metro- Chiyoda Line (Jinguumae Station)

Μέρη ενδιαφέροντος: Τακεσίτα, Ομοτεσάντο, Μέιτζι (ονόματα δρόμων), 

                                    Ναός Μέιτζι, πάρκο ναού

Ψώνια: Παντού!!! Στην Τακεσίτα και στους γύρω δρόμους.

            Εμπορικά κέντρα: La Foret, Tokkyu Plaza

            Τρέντι μαγαζιά της Δύσης: Zara, H&M, Forever21 (must-go δεν έχουμε στην Ελλάδα και                   είναι και πιο φτηνό και πιο μοδάτο από τα H&M)

Σπεσιαλιτέ: Κρέπες, Βάφλες και άλλα γλυκά,  Calbee (μαγαζί όπου μπορείς να αγοράσεις τα                           περιβόητα τσιπς με σοκολάτα)

Dress Code: Ότι πιο τρέντι ή ότι πιο κουλό. 

Have fun!!