Εισαγωγή στην Ιαπωνία

Ωραία... Την έκανα τη γενική εισαγωγή. Ομολογώ το ότι να μιλάς στον εαυτό σου στο 3ο πρόσωπο είναι παράξενο. Σα να έχεις ένα φανταστικό φίλο που όμως είσαι εσύ και... Όπα! Όπα! Ξέφυγα! Πάρτο αλλιώς!

Προτού ξεκινήσω όμως να γράφω για τη ζωή εδώ στο Τόκιο καλό θα είναι να γράψω μερικά πράγματα γι αυτή τη χώρα που είναι τόσο διαφορετική από την Ελλάδα. Οι περισσότεροι που θα διαβάσουν αυτό το μπλογκ λογικά θα έχουν κάποιο ενδιαφέρον για την Ιαπωνία και γι αυτό έκαναν κλικ στο σύνδεσμο. Οι υπόλοιποι είναι γνωστοί, φίλοι και συγγενείς. Γεια σου θεία! *χαιρετάει* Και φυσικά η συντριπτική πλειοψηφία ξέρει τι σόι χώρα είναι αυτή πάνω κάτω. Αλλά πριν από όλα... Ένα κουίζ.

Γρήγορα! Πείτε το πρώτο πράγμα που σας έρχεται στο μυαλό όταν ακούτε τη λέξη "Ιαπωνία"!!!

Αν απαντήσατε σούσι, τότε συγχαρητήρια ανήκετε στους νορμάλ ανθρώπους που γενικά δεν έχουν ιδέα για τη χώρα!
Αν απαντήσατε άνιμε/μάνγκα, τότε συγχαρητήρια ανήκετε στους ανθρώπους που ξέρουν κάποια πράγματα παραπάνω, ίσως και περισσότερα παραπάνω (αν σε συνδυασμό αργότερα σκεφτήκατε και τις λέξεις καραόκε, Nintendo, ράμεν κτλ).
Αν απαντήσατε ΑΝΙΜΕ/ΜΑΝΓΚΑ, τότε συγχαρητήρια είστε οτάκου.
Αν απαντήσατε Hentai, τότε ΟΥΣΤ ΑΠΟ ΔΩ ΑΝΩΜΑΛΑΡΕΣ!! ^^

Η Ιαπωνία είναι ένα νησιωτικό έθνος στην Ανατολική Ασία με πληθυσμό 120 εκατομμύρια κατοίκους και ΑΕεεεεεΠ! Τι στο καλό! Δεν είμαι Wikipedia να γράφω πληροφορίες. Αν θέλετε εγκυκλοπαιδικές γνώσεις για την Ιαπωνία GOOGLE IT! Για να βρίσκεστε σε υπολογιστή και να διαβάζετε αυτό το μπλογκ σημαίνει ότι κάπως ξέρετε να το χειριζεστέ. (Αν παρεξηγείτε το σαρκασμό μου... χέστηκα βασικά!) Για εμένα η Ιαπωνία μπορεί να περιγραφεί με 2 επίθετα: ΥΠΕΡΟΧΗ και ΠΕΡΙΕΡΓΗ. Και τα 2 είναι υποκειμενικά αλλά πιστεύω ότι ισχύουν σε γενικό βαθμό.

                                Και η KitKat με γεύση πράσινο τσάι είναι η προσωποποίηση και των 2. (πηγή εικόνας)

Και αυτό γιατί οι Ιάπωνες είναι απίστευτα καταπιεσμένοι ως λαός οπότε όταν τους δίνεται η ευκαιρία να εκφραστούν το κάνουν με κάπως... εμ... ανορθόδοξους τρόπους. Βέβαια για μένα αυτό είναι καλό. Σημαίνει ότι έχει μεγάλη ποικιλία πραγμάτων να δεις και να κάνεις εδώ πέρα. Αν βρεις χρόνο... και εμένα ο δικός μου είναι περιορισμένος... ΟΤL

Τέλος πάντων, αυτό που πρέπει να ξέρετε για την Ιαπωνία είναι ότι έχει άπειρο κόσμο. Μόνο στo Τόκιο μένει μια ολόκληρη Ελλάδα και μπορείς να χωρέσεις κι άλλη μια έτσι για πλάκα. 13 εκατομμύρια νοματαίοι στοιβαγμένοι στα τρένα κάθε πρωί για να πάνε στις δουλειές τους. Μαζί και γω. Είμαι ένας Γιαπωνέζος salaryman...

(Παρένθεση: Τι στο διάολο αυτή που μένει δίπλα κάνει μουγκό σεξ; Γιατί χτυπάει τους τοίχους; Να πάω να την τρολάρω;)

Κλείνουμε την παρένθεση... Η Ιαπωνία που λέτε έχει τόσο κόσμο που μερικές φορές σου προκαλεί σοκ και δέος. Ας πάρουμε για παράδειγμα τη Σιμπούγια (θα τα γράφω ελληνικά όπως και στην Παραλιακή για όσους ξέρουν). Σε ώρα αιχμής δείχνει κάπως έτσι:

                Ε, μωρέ 2-3 φιλαράκια μαζευτήκαμε και είπαμε να διασχίσουμε το πεζοδρόμιο. 

Για όσους δε το ξέρουν ήδη πρόκειται για ένα από τα διασημότερα σταυροδρόμια στον κόσμο. Αυτό στη Σιμπούγια μπροστά από το σταθμό. Την εικόνα την τράβηξα από τα Starbucks στην Tsutaya. Πολύ δημοφιλές σποτ για τουρίστες με φωτογραφικές έχω να πω.

Μέσα σε αυτή τη χαώδη πόλη λοιπόν που λέγεται Τόκιο έχει πολλά να δεις και να κάνεις. Αν έχεις χρόνο και χρήμα σε αντίθεση με εμένα. Αχ~ Λεφτά πότε θα πέσετε από τον ουρανό; Κρατάω κουβά και όχι ομπρέλα το ορκίζομαι!! Αχεμ! Παρασύρθηκα. Ναι, έχει πολλά που μπορείς να δεις και να κάνεις στο Τόκιο και γενικότερα στην Ιαπωνία.

Οι φαν της κουλτούρας μπορούν να πάνε να δούνε τίποτα ναούς. Ωραίοι είναι αν φοράς σαγιονάρες που βγαίνουν εύκολα. Allstar και αθλητικά να αποφεύγονται. Δέσε, λύσε, βάλε, βγάλε... μπελάς! Οι φαν των άνιμε/μάνγκα μπορούν να πάνε στα ειδικά μαγαζιά (ειδικά γύρω από την Ακίμπα) και να αφήσουν όλα τους τα λεφτά και την αξιοπρέπεια. Οι φαν της μουσικής μπορούν να πάνε στα αυθεντικά καραόκε και να ξεκουφάνουν τους φίλους τους και τους έρμους τους εργαζόμενους που κουβαλάνε τα ποτά. Και οι φαν των βιντεοπαιχνιδιών να χαθούν σε κανά arcade ή game shop και να τους βρούμε μετά από μήνες σκελετούς χαμένους σε κάποιο διάδρομο με μεταχειρισμένα παιχνίδια SNES. Γενικά έχει πράματα για όλα τα γούστα.

Στην πορεία αυτού του μπλογκ θα αναλύω διάφορες πτυχές της Ιαπωνίας από μέσα. Φυσικά μη περιμένετε να πάω και για κονσομασιόν. Γιατί δεν έχω λεφτά. Όχι γι άλλο λόγο. Συντονιστείτε και ταξιδέψτε μαζί μου αν μπορείτε να ανεχτείτε τη γκρίνια μου για τα λεφτά. Γιατί η κοντέσσα είναι λίγο γκρινιάρα. Μόνο λίγο!

Φύγαμε!!