In Disney Sea! In Disney Sea!

Darling it's better, down here in Tokyo, just come to see!
Όσοι από εσάς δε το τραγουδήσατε στο ρυθμό του Under the Sea είσαστε κατάπτυστοι, τι κάνετε, τρεχάτε να δείτε τη Μικρή Γοργόνα κτλ.
Σας έλειψα πάλι ε; Το ξέρω και ζητώ συγνώμη αλλά η άτιμη η έμπνευση δεν έρχεται κάθε τρεις και λίγο και με τα διαβάσματα και τη δουλειά έχει πάει διακοπές στη Χαβάη και γυρνάει μια στο τόσο.

Ουφ! *Αναπνοή*

Επιστρέφοντας στις οικογενειακές αναμνήσεις του Δεκεμβρίου-Ιανουαρίου, θα σας διηγηθώ πως πέρασα την τελευταία μέρα του 2014. Επειδή σα χρονιά για μένα ήταν ίσως από τις καλύτερες μου, έπρεπε να την αποχαιρετίσω με τον καλύτερο τρόπο. Και ποιος καλύτερος τρόπος από το να επισκεφτούμε οικογενειακώς το ένα από τα δύο (μάλιστα δύο, ζουλέφτε) πάρκα Disney που έχουμε εδώ κοντά. Κυριολεκτικά εδώ κοντά. Θα 'ναι δε θα 'ναι ένα μισαωράκι με το λεωφορείο από εδώ που μένω. Για την περίσταση επέλεξα το Disney Sea γιατί:
1) Είναι πιο φιλικό στους ενήλικες ως πάρκο (όχι ότι με χαλάει η Disneyland, ακόμα παιδί είμαι!)
2) Δεν είχα πάει (ενώ στη Disneyland πήγαμε με τις κολλητές τον Αύγουστο, shoutout to ma girlz!)
Να σημειώσω ότι η αδερφή μού μου έκανε μούτρα γιατί νόμιζε ότι η Disney Sea είναι ένα γιγάντιο ενυδρείο. Δε θυμάμαι να την είχα τρολάρει τόσο αλλά τέσπα~

Για να πας στη Disney Sea από το σταθμό της Maihama πρέπει να πάρεις το Disney τραίνο που γυρίζει όλο το Disney Resort που αποτελείτε από τα δύο πάρκα και πολλά ξενοδοχεία. Ο σταθμός είναι παραμυθένιος...

Και έχει και ένα χάρτη για να μη χανόμαστε

Και τα ξενοδοχεία μοιάζουν να έχουν βγει από κάποια από τις κλασικές και αγαπημένες ταινίες Disney

Σε γενικές γραμμές, δε ξέρω αν το ξέρετε, αλλά είμαι ΤΕΡΑΣΤΙΑ Disney fan από παιδάκι και η καταστάση χειροτερεύει όσο μεγαλώνω. Βασικά τώρα που έχω και κοντά τα πάρκα με χάνετε! Θα καταντήσω σα τους τρελούς και αλλοπαρμένους φαν που τριγυρνάνε κάθε ΣΚ στη Disneyland με μπλούζα, καπέλο και θήκη για ποπκορν Disney. Η θήκη μου λείπει. Την επόμενη φορά θα επενδύσω μου φαίνεται. Ναι, ναι, μα πρέσιους! Θα σε πάρουμε να τρώμε ποπκορν... Ο Σμήγκολ... εεε εμ... τι έλεγα; Α ναι! Ότι θα γίνω κάπως έτσι.

Αν και αυτοί είναι γατάκια μπροστά σε άλλους που έχω δει. (πηγή εικόνας)

Αλλά δε κάνει να μιλάω για την παλαβομάρα μου. Αυτή την ξέρετε ήδη. Ας μιλήσουμε για το πόσο όμορφη είναι η Disney Sea και πόσο διαφορετική από την κλασική Disneyland. Για του λόγου το αληθές, καλύτερα ας δούμε. 

Καλά ε; Και γαμώ τις σέλφι βγάζουν αυτά τα μακρουλά ματσούκια!

Αυτή είναι η είσοδος του πάρκου. Μια γιγάντια υδρόγειος σφαίρα-συντριβάνι που περιστρέφεται. Εννοείται ότι το βράδι φωτίζεται. Η γύρω περιοχή είναι εμπνευσμένη από τη Βενετία και εννοείται ότι έχει γονδολιέρηδες. Μόνο που είναι σα τους γονδολιέρηδες/Ευρωπαίους σε άνιμε. Μιλάνε ιαπωνικά δηλαδή. 

Τι Βενετία, τι Ιαπωνία! Το ίδιο πράγμα!

Στην είσοδο επίσης πετύχαμε τη μπάντα του Δήμου εεε του πάρκου που έπαιζε μουσική από το Lion King. Η αδερφή μου το τράβηξε βίντεο αλλά το πήρε στραβά οπότε δε θα το ανεβάσω, σόρρι αλλά ήταν πολύ διασκεδαστικό. Ίσως αν υπάρξει ανταπόκριση το βάλω στο Φατσοβιβλίο δε ξέρω.

Μπροστά από την κεντρική είσοδο απλώνεται μια τεράστια τεχνητή λίμνη και στο βάθος ένα ηφαίστειο που βγάζει καπνό! Οι μάστορες της Disney σου δημιουργούν την ψευδαίσθηση ότι το πάρκο είναι πολύ μεγαλύτερο από ότι είναι στην πραγματικότητα.

Θα ορκιζόμουν ότι το ηφαίστειο είναι στην άλλη άκρη του κόσμου. Αγνοήστε το γραμματόσημο...

Καθώς κάνεις τον γύρω της λίμνης η Βενετία γίνεται Φλωρεντία και μετά Ισπανία, και γενικά υπάρχει ένα Αναγεννησιακό θέμα που δε το περίμενες από ένα πάρκο Disney. Μάλιστα έχουν και κάστρο με Αναγεννησιακές εφευρέσεις και ένα πλοίο εξερευνητών. Κοντά εκεί έχει και μια πιστή αναπαράσταση του λιμανιού της Νέας Υόρκης στις αρχές του 20ου αιώνα, κομπλέ με ένα μεγάλο πλοίο/υπερωκεάνειο αραγμένο, το S.S. Columbia. Όπως καταλαβαίνετε το inner history geek μου έκανε πάρτι (γιατί δε μου φτάναν όλα τα άλλα, είμαι και τρελή φαν της ιστορίας, ρωτήστε πόσα 20ρια έπαιρνα στο συγκεκριμένο μάθημα στο σχολείο).

Γιατί εσείς μπορεί να φανγκερλίζετε τον Rain/Jihoon-oppa αλλά εγώ φανκερλίζω το Μαγγελάνο-oppa!

Στην αρχή περιπλανιόμασταν χωρίς λόγο και αιτία και απλά χαζεύαμε. Η περιπλάνηση μας έφερε στο ηφαίστειο που για εμένα είχε το καλύτερο θέμα μέσα στο πάρκο... Ιούλιο Βερν και steampunk! Αν θυμάστε το ποστ μου για τις Λολίτες, έχω ένα μικρουουουλι θεματάκι με το steampunk, δηλαδή είμαι καμένη φαν! Ίσως αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ως παιδί είχα διαβάσει σχεδόν όλα τα βιβλία του Ιουλίου Βερν ("Τα παιδιά του Πλοιάρχου Γκράντ" είναι ακόμα το αγαπημένο μου) και για αυτό μόλις είδα τα παρακάτω...

Με έπιασε παραλήρημα! Δυστυχώς δε πήγαμε στο Ταξίδι στο Κέντρο της Γης (2η αγαπημένη νουβέλα του Βερν <3 και το χω καημό) γιατί είχε τεράστια αναμονή και είπαμε να γυρίσουμε λίγο. Οπότε μετά βρεθήκαμε από το δικό μου αγαπημένο θέμα σε αυτό της αδερφής μου...

Το δάχτυλο μου αποσπά από την κατάνυξη της σκηνής οπότε κάντε φόκους στον πιστό που αγκαλιάζει την κολώνα. 

Αν απορείτε γιατί η αδερφή μου έχει κόκκινα μαλλιά μόλις σας λύθηκε η απορία. Γκρούπι της Άριελ, γοργόνα στην ψυχή, έχει και ναό με πράγματα σε θέμα Μικρή Γοργόνα όπως εγώ έχω με τα Tales of ένα πράμα. Είναι συγκινητική η στιγμή που συναντιέται με το είδωλο της.

Είδωλο στην κυριολεξία.

Εκτός από αυτά τα θαλάσσια γλυπτά, ο κόσμος της Άριελ είναι κυρίως ένα κλειστός παιδότοπος που απευθύνεται πιο πολύ στα πιτσιρίκια. ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ ΤΕΤΟΙΕΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ? Εδώ στην Ιαπωνία δεν υφίστανται στ' αλήθεια γι αυτό και μπήκαμε Under da sea, under da sea για να εξερευνήσουμε. 

Η εργατική τάξη της Ατλάντικα υποφέρει υπό το ζυγό της αριστοκρατίας και της μπουρζουαζίας. Προλεταριάτο του βυθού! Ξύπνα και πέτα τα χαλινάρια! Οι γοργόνες έχουν ουρές και κολυμπανε κι αυτές!

Καλά τα έλεγε ο Σεμπάστιαν ότι κάτω από τη θάλασσα είναι πιο ωραία! Αλλά εγώ ήθελα πόδια και ευθύνες! - Άριελ, κρίση μέσης ηλικίας

Αυτά τα φουσκωτά ψάρια με τα κοχύλια τα βλέπετε; Ναι, ανεβήκαμε και είχε πολύ πλάκα! Και δεν ήμασταν όντως οι μόνες ενήλικες. Πέραν των ζευγαριών τώρα τελευταία τα πάρκα της Disney είναι γεμάτα και κοριτσοπαρέες αλλά ΚΑΙ αντροπαρέες. Γιατί οι άντρες εδώ δεν ανησυχούν για τον "αντρισμό" τους και άλλες τέτοιες βλακείες που ακούω από Έλληνες. Σόρρι κιόλας αλλά τι κόμπλεξαρες!

Και φυσικά δε λείπει η φωτό-μίμηση του ειδώλου μας. Φυσικά και όχι!

Δε θέλει καν περιγραφή. Ναι, είναι τόσο γαμάτο!

Και να και ένα μαγαζάκι στο στόμα μιας φάλαινας. Μην ανησυχείτε! Έχει κάνει γαργάρες!

Και μετά από μια σύντομη περιήγηση στα μαγαζάκια της Ατλάντικα, όπου αγόρασα και το Duffy, το αρκουδάκι του Μίκι που είναι η μασκότ του πάρκου και τον κουβαλάνε όλοι (είμαι θύμα του καταναλωτισμού, ΣΤΑΥΡΩΣΤΕ ΜΕ ΛΟΙΠΟΝ!), επιστρέψαμε στην επιφάνεια.

Στη συνέχεια θέλαμε να πάμε σε κανένα από τα τρενάκια μιας και θα στηνόμασταν που θα στηνόμασταν στην ουρά. Δυστυχώς για εμάς είμαστε τρελοί νουμπάδες από Disney Parks (έχω πάει 2 φορές στο Παρίσι σα καλό privileged κοριτσάκι αλλά δε το έψαξα ποτέ), δεν είχαμε ιδέα πως έβγαιναν τα Fast Pass και έτσι χάσαμε πολλές ατραξιόν που θα μπορούσαμε να είχαμε δει... Τέλος πάντων, πήγαμε στο πιο εξτρήμ τρενάκι, το Wild Spirits που σε γυρίζει και ανάποδα. Βέβαια, μετά το Φούτζιλαντ το Wild Spirits έμοιαζε με αυτά τα τρενάκια που είχε στο Ζάππειο όταν ήμασταν πιτσιρίκια που ίσα που χώραγες αν ήσουν 6 χρονών. Τόσο εξτρημίλα! Αν και βλέποντας το από κάτω φαινόταν εντυπωσιακό, δε μπορώ να πω!

Ξυπνάει τον Ιντιάνα Τζόους μέσα σου!

Η αναμονή της μίαμισης ώρας κάθε άλλο παρά εντυπωσιακή ήταν εδώ που τα λέμε. Αλλά στις ουρές λέγονται τα καλύτερα αστεία ομολογουμένως. Η μητέρα μου παρεπιπτώντως πρέπει να σας πω ότι είναι φαν των rollercoaster και δεν την τρομάζει τίποτα. Την πρώτη φορά που είχαμε πάει στη Disneyland οικογενειακώς (Παρίσι 2001), στην αρχή ήταν κάπως αλλά με το που ανέβηκε στο Space Mountain το λάτρεψε! Ο πατέρας μου πάλι τα σκιαζόταν αυτά. Νομίζω εγώ είμαι κάπου στη μέση. Η αδερφή μου... όσο πιο εξτρήμ τόσο πιο καλά. 

Και γι αυτό, για να μην πεθάνει από βαρεμάρα στις ουρές κάνει αστεία πράγματα με τα props.

Εγώ είδα το "σε γυρνάει ανάποδα" στην περιγραφή του Raging Spirits και πάνιασα γιατί δε τα μπορώ αυτά. Είπαμε γύρω γύρω είμαι οκ, πάνω κάτω εεεε... ΑΝΑΠΟΔΑ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ! Τελικά δεν ήταν τίποτα! Τίποτα!!! Ούτε που το καταλάβαινες και είχε και πλάκα! Τελικά το Φούτζιλαντ με τραυμάτισε περισσότερο απ' ότι περίμενα. Αλλά το Raging Spirits το ευχαριστήθηκα! Η μητέρα μου ήθελε να ξαναπάμε. Η αδερφή μου ήταν "meh, αν ήταν μεγαλύτερο θα ήταν καλύτερα". Και συμφωνώ μαζί της.

Συνεχίζοντας την περιήγηση (γιατί το πάρκο είναι τεράστιο) βρεθήκαμε στην Άγκραμπα, δηλαδή τα λημέρια του Αλαντίν! Η ατμόσφαιρα Μέσης Ανατολής 'ηταν έκδηλη παντού. Ειδικά σε κάτι ψεύτικες καμήλες που υπήρχαν για να βγάλεις φωτογραφία και που είχαν κατσικωθεί 2 πιτσιρίκια και τα φωτογράφιζε η μάνα τους ΑΙΩΝΕΣ! Έλεος με το photoshoot κυρά μου! Ο μικρός έτρωγε τις μύξες του, αυτό θα βάλεις στο άλμπουμ; Αλλά ας προσπεράσουμε την κακία. Στην Άγκραμπα ψιλοξεσαλώσαμε. Καταρχήν είπαμε να πάμε σε αυτό...

Η αδερφή μου το έβγαλε φωτό για το NTT Communications, την εταιρεία που δουλεύω βασικά.

Είναι όπως τα φουσκόψαρα της Άριελ αλλά με μαγικά χαλιά. Και καθώς περιμέναμε στην ουρά, τραβήξαμε μερικές φωτό από τα πλακάκια στους τοίχους. Να χα τέτοια πλακάκια μπάνιου...

Και φυσικά τραβήξαμε και ένα μικρό βίντεο απάνω σε χαλιά, σε μαγικά χαλιά που λέει ο ένας και μοναδικός ΛεΠα!

https://www.youtube.com/watch?v=AF6AnrB37Ds&feature=youtu.be

Οκ αφού κάψατε εγκεφαλικά κύτταρα θα σας πάω κάπου καλύτερα. Στις περιπέτειες του Σεβάχ του Θαλασσινού! Αν και δεν υπάγεται άμεσα στο ρόστερ της Disney, στο πάρκο έχουν ένα καταπληκτικό dark ride με μερικά από τα πιο ωραία και εξελιγμένα animatronics που υπάρχουν στον κόσμο. Δυστυχώς (ή ευτυχώς για μας που δε περιμέναμε) δεν είναι αρκετά δημοφιλές αλλά, πιστέψτε με, ήταν ότι πιο ωραίο είχα δει μέχρι τότε και, ναι, έκανε τους Πειρατές της Καραϊβικής να μοιάζουν ντεμοντέ.　Κράταγε και καμιά δεκαριά λεπτά! Δυστυχώς λόγω της όλης φάσης dark ride οι φωτό δεν είναι αυτό που θα ήθελα και δεν τραβήξαμε όλο το υπέροχο τραγούδι που έχει γράψει ο θεός Alan Menken αλλά κάτι θα κάνουμε για σας αναγνώστες μου!

Damn! It's so catchy!

Rate 20/10 would go again and again! Αν ποτέ βρεθήτε στα λημέρια του Disney Sea να πάτε οπωσδήποτε! 

Με αυτά και με εκείνα πεινάσαμε και εκεί κοντά είχε εστιατόριο που πουλούσε κάρι οπότε ήταν περιττό να πω ότι δεν το ψάξαμε καν. Από τότε που ήρθα Ιαπωνία έχω ευχαριστηθεί το κάρι! Αχ Ελλάδα καλά και τα σουβλάκια δε λέω αλλά έχεις δοκιμάσει ποτέ butter chicken curry? Thought so! Ο διάκοσμος ήταν σα να κάναμε βόλτα στα μπαζάαρ της Βαγδάτης ή κάτι τέτοιο και το φαγητό πολύ καλό! Βασικά αν έπρεπε να συγκρίνω το φαγητό στις Disneyland του Τόκιο και στο Παρίσι... του Παρισιού ήταν τελείως σάπιο. Χοτ ντογκ και βλακείες! Εδώ φάγαμε 3 είδη κάρι! 

Στην αγορά του Αλ Χαλί~λι φάγαμε κάρι όλοι οι φίλοι!

Κάρι... Εγκρίνεται προς αποφυγή του Alzheimer y'all! Μετά για να χωνέψουμε, με την αδερφή μου αποφασίσαμε να κάνουμε το πιο ώριμο πράγμα της ζωής μας. Να ανεβούμε στο καρουζέλ! Τώρα για να είμαστε ειλικρινείς, ποιος είπε ότι το καρουζέλ είναι μόνο για παιδάκια; Τουλάχιστον στα πάρκα της Disney είναι για όλους. Και στη Disney Sea έχει ένα εντυπωσιακό δυόροφο καρουζέλ με το Τζίνι! 

Βραδιές μαγικεεεεες, νύχτες αραβικέεεεεες...

Φυσικά η μαμά αρνήθηκε να ανέβει οπότε εγώ και η αδερφή μου εφαρμόσαμε το σχέδιο "Πεντάχρονα στην παδική χαρά" και αφού ανεβήκαμε στον πάνω όροφο και καβαλήσαμε τα Τζίνι, αρχίσαμε να φωνάζουμε κάτω "ΜΑΜΑΜΑΜΑΜΑΜΑΜΑΜΑ! ΚΟΙΤΑ ΜΑΣ!!!" και να χαζογελάμε μέχρι το τέλος της βόλτας. Η μαμά στο τέλος μας είδε, αλλά για τη μεγαλύτερη διάρκεια της βόλτας, ξελαρυγγιαζόμασταν τσάμπα. I REGRET NOTHING!

Η συνέχεια της βόλτας μας έφερε στο Αναγεννησιακό κάστρο και πλοίο όπου ωσάν παλιοί εξερευνητές, φύγαμε για να ανακαλύψουμε την Αμερική! Τι; Ε; Την έχουν ανακαλύψει ήδη; ΦΤΟΥ! ΠΑΛΙ ΜΕ ΠΡΟΛΑΒΑΝ!

Δε πειράζει, ας βγάλουμε μια φωτό στο Αστεροσκοπείο του Γαλιλαίου!

Ας χαζέψουμε την καταστροφή της Πομπηίας.

Πάμε και στο λιμάνι να πάρουμε τα εμπορεύματα.

ΓΗ! ΓΗ! ΒΛΕΠΩ ΤΟ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΠΑΡΚΟΥ ΣΑΣ ΛΕΩ!

Πού είναι το ρούμι μας; Μας υποσχέθηκαν ρούμι αν ερχόμασταν.

Περιμένω να γεννήσει κανά αυγό για ομελέτα.

Και εφόσον ο ήλιος κόντευε να δύσει και το πάρκο θα έκλεινε στις 6 το απόγευμα (να μην πάμε και εμείς σπίτι να αλλάξουμε χρόνο;) είπαμε να πάμε και στην τελευταία ατραξιόν της ημέρας, το Tower of Terror!! Η ουρά φαινόταν λογική οπότε κατευθυνθήκαμε στο στοιχειωμένο ξενοδοχείο στο λιμάνι της Νέας Υόρκης. 

Το πόσο γρήγορα βρεθήκαμε από Φλωρεντία στη Νέα Υόρκη δε θα το φανταζόμουν. Τι διακτινισμοί και βλακείες!

Ωραίο ξενοδοχείο! Δεν φαίνεται καθόλου στοιχειωμένο, μα γιατί το λέτε αυτό;

Ωραία αγάλματα. Είμαι σίγουρη ότι δεν ανήκουν σε κανένα αιμοσταγή θεό.

Ωραία μούμια. Είμαι σίγουρη ότι δεν είναι καταραμένη.

Ωραίο τζάκι! Είμαι σίγουρη ότι αυτό το πορτραίτο δε με κοιτάζει... σχεδόν...

\

Ωραία ρεσεψιόν. Σίγουρα αν χτυπήσω το κουδούνι δε θα εμφανιστεί κανένα φάντασμα... έτσι;

Ωραίο ασανσέρ. Φαίνεται χαλασμένο. Δε το πλησιάζω. ΤΙ ΘΕΣ ΝΑ ΠΕΙΣ ΘΑ ΑΝΕΒΟΥΜΕ ΕΚΕΙ;

Ωραίο βιτρό... και αυτό το είδωλο... γιατί μιλάει; Γιατί εξαφανίστηκε; ΓΙΑΤΙ;

Η ιστορία του ιαπωνικού Tower of Terror είναι λίγο διαφορετική από την αμερικάνικη που είναι εμπνευσμένη από τη Ζώνη του Λυκόφωτος αλλά εξίσου ενδιαφέρουσα. Δε θα μπω σε λεπτομέρειες αλλά πρόκειται για ένα ride τύπου Shock Tower με περισσότερη φανφάρα και εφέ. Το highlight της ημέρας ήταν η μαμά που λίγο πριν μπούμε στο ασανσέρ του θανάτου είπε την ατακάρα "Άντε να δω τι άλλο θα με βάλετε να κάνω την τελευταία μέρα του χρόνου..." και εγώ και η αδερφή μου απλά παραδώσαμε πνεύμα από τα γέλια. Οι Ιάπωνες θα μας πέρασαν 100% για τρελές. 

Βγαίνοντας από το Tower of Terror περπατήσαμε στη Βενετία μια τελευταία φορά ακολουθώντας το πλήθος που βιαζόταν να φύγει για να προλάβει το Kouhaku στην τηλεόραση το δίχως άλλο. Εμείς κάτσαμε λίγο παραπάνω γιατί το θέαμα της άδειας Βενετίας ήταν υπέροχο.

Δεν υπερβάλλω. Όχι πείτε μου! Υπερβάλλω; 

Άντε τώρα να πετύχεις τέτοια φωτό το πρωί με τον κόσμο!

Και η τελευταία σέλφι χάρη στο ματσούκι που η αδερφή μου πήρε μαζί της στην Ελλάδα. Τώρα πρέπει να πάω να πάρω ένα και εγώ!

Ουφ! Αυτό ήταν μεγάλο... Ευχαριστώ που διαβάσατε ως εδώ! Στη συνέχεια δεν έγινε κάτι τρελό. Απλά κάναμε τα ψώνια μας και αντί για βασιλόπιτα πήραμε ένα μωβ κέικ με τον Cheshire Cat και όταν γυρίσαμε σπίτι, κρύψαμε από κάτω ένα κατοστάρικο (γιεν) και παίξαμε τον παπά για να δούμε σε ποια θα τύχει. Ούτε θυμάμαι σε ποιον έτυχε γιατί ήταν τόσο random! Α! Και παίξαμε 31 με μια τράπουλα του Naruto που πήρε η αδερφή μου στην Ακιχαμπάρα. Η μαμά να προσπαθεί να δει αν η κάρτα με την Tsunade είναι ντάμα ή κάτι άλλο ήταν κάτι το εξαιρετικά αστείο έχω να πω. Γενικά, αν και ήταν η πρώτη μου Πρωτοχρονιά μακριά από την Ελλάδα ήταν μια υπέροχη μέρα και θα τη θυμάμαι για πάντα σίγουρα. I mean Cheshire Cat βασιλόπιτα;